Thomas Depla
"Net als dokter Jekyll, verleggen we met de cast grenzen"
Naast zijn beroepsbezigheid als onderwijzer, maakt Thomas maar al te graag tweewekelijks de rit naar Diksmuide om er te repeteren voor 'Jekyll & Hyde'. Hij maakt deel uit van het mannelijk ensemble. In zijn blog beschrijft Thomas hoe hij deze - en tevens zijn allereerste - musicalproductie ervaart!
'Iedereen heeft een duistere kant’, staat er te lezen op de affiche van 'Jekyll & Hyde', de musical. Of dat waar is voor u en ik laat ik graag in het midden, maar het verhaal van dr. Jekyll en mr. Hyde laat inderdaad zien dat iedereen, zelfs een gerespecteerde arts, een slechte kant heeft, die voortdurend strijdt met de goede kant in elke mens. Voor ons als cast is er echter nog een opvallendere gelijkenis met het titelpersonage: we verleggen grenzen.
Dokter Jekyll wil een medicijn ontwikkelen om zijn zieke vader te redden van het kwade dat hem beheerst. Een nobel doel, en in dat streven naar revolutionaire geneeskunde is de dokter zo extreem grensverleggend (voor het Londen van 1850 alleszins), dat nog zal moeten blijken of hij wel mag doorgaan met zijn experimenten... Minder ingrijpend, maar toch wel niet te onderschatten, zijn de grenzen die de cast al heeft verlegd. Zangtechnisch, choreografisch, acteren, maar ook decors, kostuums, enz. Ook nu weer overstijgt Theater De Toverlantaarn zijn vorige producties. We leggen de lat (of de grens, als we de analogie willen doortrekken) duidelijk graag wat hoger voor onszelf.
Ook individueel worden er heel wat grenzen verlegd. Van ‘doe eens zot en doe auditie’, over meer dan anderhalf jaar lang vrijwel elke vrijdagochtend en zondagmorgen naar de repetitie
vrijwel elke vrijdagavond en zondagmorgen naar de repetitie komen, tot met een gescheurde voorste kruisband toch maar voorzichtig een nieuwe choreo inoefenen (we waren met twee in deze situatie, maar gelukkig was er altijd een dokter Jekyll in de zaal). Maar ook nog: elkaar leren vertrouwen (en, euhm, aanraken en betasten), een hoge noot met meer gemak proberen te bereiken, je volledig smijten in een rol zonder je er iets van aan te trekken dat je jezelf te kijk zet, de ene keer arm en ordinair zijn en onmiddellijk daarna hautain en rijk moeten zijn, je lelijke Hyde-kant zoeken en vorm geven, je teksten instuderen zonder te twijfelen over de soms minieme verschillen in strofes, dansen op de tel maar zingen op een tegentel, proberen geen mensen te verwonden met je paraplu, je cue om op te komen niet missen… U merkt het wel, ik kan nog even doorgaan. En wat ik daar allemaal mee bedoel? Dat ontdekt u wel wanneer u komt kijken.
In Jekyll en Hyde blijkt pijnlijk duidelijk dat iemand moeilijk grenzen kan verleggen als hij daarbij wordt tegengewerkt. Wij werden alvast heel erg gecoacht in het verleggen van al onze grenzen, groot of klein. Repetities, workshops, maar ook de ontspannende momenten aan de bar hebben ons in alles heel erg geholpen. Daar zal het alvast zeker niet aan liggen!
Trouwens, het originele boek werd geschreven na een nachtmerrie van de auteur en stond in drie dagen tijd op papier. Het werd een onmiddellijk succes. Ik ben ervan overtuigd dat het voor deze musical van formaat niet anders zal zijn!
